Wyspa Samos - łączyła się kiedyś z Azją Mniejszą stałym lądem, niemniej po kataklizmach ery lodowcowej oderwała się od kontynentu i wznoszącego po przeciwnej stronie masywu Mikale. Obwód wyspy sięga 160 km, jej północne brzegi otoczone są z jednej strony wysokimi górami, a z drugiej szmaragdowym morzem z niebiańskimi plażami. W starożytności na wyspie istniał ośrodek kultu bogini Hery – żony Zeusa, która według legendy urodziła się na Samos, a dziś wielu turystów chce zobaczyć jak to miejsce właściwie wygląda. Na wyspie również urodzili się i działali wielcy filozofowie tacy jak Pitagoras, Epikur czy Ezop, natomiast po czasach ich świetności i rządach Polikratesa nastąpił dziejowy upadek wyspy na skutek wzrostu potęgi starożytnych Aten. Żeglarze dalej wierzą w ducha Pitagorasa unoszącego się nad Samos, który objawia się ponad szczytem Kerkis i zawsze prowadzi ich do bezpiecznego portu. Po zakończeniu wojen perskich wyspa trafiła najpierw do Związku Morskiego Aten, a później w 84 r. p.n.e. do rzymskiej prowincji Azji. Ciężkie czasy nastały w XV w., kiedy urzędujący na wyspie Genueńczycy oddali ją piratom, a część mieszkańców uciekła przed najeźdźcami. W późniejszych okresach na wyspie zaczęli osiedlać się imigranci z różnych zakątków świata, do dzisiaj wyspa ma problem z określeniem tożsamości historycznej i kulturowej, przez co jest niezwykle różnorodna i atrakcyjna turystycznie, w wielu miejscowościach można na przykład usłyszeć nietypowy dla Grecji dialekt. Nazwy miejscowości to przydomki rodowe lub przymiotniki obcego pochodzenia, niemające nic wspólnego z tradycjami greckimi. W latach 20. XIX w. mieszkańcy wyspy walczyli jeszcze o swoją niepodległość, niemniej ulegli silniejszym Turkom, co w konsekwencji dzięki handlowi i wymianie towarów zaowocowało jej rozwojem. Po przyłączeniu do Grecji w 1912 r. wyspa ponownie przeżywała trudy okres, który został przerwany dzięki turystom, którzy tłumnie zaczęli odwiedzać jej piękne zakątki. Stolicą wyspy i najważniejszym węzłem komunikacyjnym jest miejscowość Vathi, często mylona z nazwą Samos, położona na zielonych wzgórzach okalających malowniczą zatokę. Przyjemne spacery można odbywać po przestronnym bulwarze, urocze są również uliczki wokół ratusza prowadzące do dzielnicy Ano Vathi z białymi domami o czerwonych dachach. Największą turystyczną atrakcją miasteczka jest „kuros” – 5 metrowy posąg młodzieńca znajdujący się w miejscowym muzeum archeologicznym dysponującym jedną z ciekawszych kolekcji zabytków znalezionych w basenie Morza Egejskiego. Najlepsza baza noclegowa znajduje się w dzielnicy Katsouni, a życie nocne toczy się do późnych godzin niedaleko nabrzeża w kilku przytulnych tawernach i głośnych klubach. Turyści przybywający do Vathi nie zawiodą się, gdyż w okolicach kurortu jest kilka ciekawych miejsc kąpielowych. Najlepsze plaże to położona 2 km na północ od miasta żwirowa, dobrze zagospodarowana Gagou, drobno-kamienista Kerveli z tawerną na wschodnim wybrzeżu oraz 3-kilometrowa Mikali z jasnymi kamyczkami, parasolami, leżakami i możliwością wypożyczania sprzętu wodnego. W okolicy znajduje się wiele ciekawych miejsc kąpielowych, doskonale nadających się do snorkelingu, wystarczy tylko wybrać się na kilka godzin za miasto, by na urozmaiconym wybrzeżu znaleźć spokojne, ustronne miejsce idealnie nadające się do plażowania.
Wyspa Lipsi – jedna z najchętniej odwiedzanych wysp archipelagu Dodekanez, jej nazwa pochodzi od nimfy Kalipso, która w tym miejscu zatrzymała podróżującego Odyseusza. Życie turystyczne toczy się wokół jedynego portu na wyspie o tej samej nazwie i tam skupiona jest baza turystyczna ulokowana wśród wybielonych domków. Do centrum miasteczka prowadzi przestronna promenada, można tam obejrzeć trój-kopułową katedrę Agios Ioannis oraz zasiąść w przytulnej kafejce lub restauracji, by zamówić ouzo i kawałek ośmiornicy. Okolica słynie z piaszczystych plaż Liendou, Platis i Katsadia, na które najlepiej dotrzeć wypożyczonym skuterem lub taksówką wodną.
Ikaria – wąska wyspa w kształcie skrzydła zawdzięcza swoją nazwę słynnemu Ikarowi, który według mitologii greckiej w jej pobliżu miał wpaść do morza. Co prawda nie ma tam masowo rozwiniętej turystyki, niemniej interesujący krajobraz gór Atheras dzielących Ikarię na część zieloną i skalistą może zauroczyć każdego. Głębokie wąwozy i kontrastujące z nimi łagodne zbocza porośnięte dębami, świerkami i kasztanowcami doskonale nadają się do pieszych wycieczek, podczas gdy wytchnienie można znaleźć na kilku piaszczystych plażach znajdujących się na północnym wybrzeżu. Głównym portem i kurortem jest Agios Kirikos, z którego najczęściej korzystają turyści wypoczywający w letnisku Therma, w pobliżu którego znajduje się niezwykle malowniczy fragment wybrzeża. Do leniuchowania zapraszają niewielkie zatoki kąpielowe, w których można pokusić się o nurkowanie i uprawianie sportów wodnych. W pobliżu znajdują się także źródła termalne odwiedzane przez kuracjuszy leczących choroby reumatyczne. W trakcie przejażdżki po wyspie można podziwiać wspaniałe panoramy, górzysty teren wokół góry Fardi, ciche wioski i piękne domki pokryte łupkami. Drugim portem na wyspie jest urokliwe Evdhilos, a w Kampos znajduje się jedna z piękniejszych, piaszczystych plaż i ruiny bizantyjskiego zamku. Przyjemne, piaszczyste plaże Livadi i Mesakti znajdują się przy kurorcie Armenistis, natomiast Nas z pozostałościami świątyni Artemidy z V w. p.n.e. leży nad rzeką uchodzącą do zatoki z kamienistą plażą. Z malowniczej kaplicy przy molo, rozległych ogrodów i piaszczystej plaży słynie wioska Gialiskari, z kolei w Christos można do późnych godzin przesiadywać w greckich knajpkach przypominających domki dla krasnali. Oprócz zwiedzania malowniczych zakątków wyspy w międzyczasie warto wybrać się na sąsiednią Fourni z miasteczkiem portowym i kilkoma świetnymi plażami.
Wycieczki fakultatywne do Turcji:
Wybierając się na wycieczkę na Tureckie wybrzeże konieczne jest posiadanie paszportu i opłacenie wizy – przeważnie w porcie.
Troja – miejsce kojarzone przede wszystkim z „Iliadą” Homera, która nawiązuje do historii Parysa i pięknej Heleny, oraz podboju twierdzy przez podstęp z drewnianym koniem. Miasto miało też ogromne znaczenie dla Rzymian, gdyż przyszedł tu na świat Eneasz – uznawany za protoplastę rodu julijskiego i założenie Rzymu zanim rozpowszechnił się kult Romulusa. Zobaczyć tu można wykopaliska legendarnego miasta oraz ruiny Assos z niegdyś monumentalną świątynią Ateny.
Tresc opisow dostarczana przez merlinx. Pergamon – starożytne miasto, który niegdyś było ważnym centrum kulturalnym i stolicą imperium. W II w. p.n.e. rozpoczęto tu produkcję pergaminu konkurującego z papirusem, który w tamtych czasach został obłożony zakazem wywozu z Egiptu. Szybko bogacące się miasto inwestowało w rozwój nauki, sztuki i budownictwo. Założono tu bibliotekę (drugą po Bibliotece Aleksandryjskiej), przy której powstała słynna szkoła filozoficzna. Po opanowaniu Pergamonu przez Rzymian miasto nadal rozwijało się jako stolica rzymskiej prowincji – Azja. Odbywały się tu również pielgrzymki, do położonej poniżej głównego miasta świątyni Asklepiosa. W czasach bizantyjskich stracił większe znaczenie, a po ataku Arabów w VIII w. został zniszczony. Pergamon został ponownie odkryty w XIX w. przez niemieckich archeologów. Do najciekawszych antycznych budowli można zaliczyć zabytki wzgórza świątynnego (tzw. Akropolu): świątynię Ateny przy agorze, teatr, świątynię Dionizosa, kolumnowy dziedziniec z propylejami (przeniesiony do Muzeum Pergamońskiego w Berlinie), pałace, arsenał i Ołtarz Pergamoński. Poniżej agory znajdowało się Średnie miasto z sanktuarium Demeter, gimnazjum i własną agorą. Dolne miasto to świątynia Serapisa przebudowana na bazylikę św. Jana oraz Asklepjon – sanktuarium, gdzie woda ze świętego źródła leczono chorych. Do ciekawszych zabytków Asklepionu należą: świątynia Telefosa, łaźnie, świątynia Asklepjon, teatr. Znaleziono tu też dużo zdobień mozaikowych i wolno stojących rzeźb.
Efez – starożytne miasto, założone przez legendarne Amazonki. Miasto rozwijało się bardzo szybko od VI -III w. p.n.e. i właśnie z tego okresu pochodzi słynna świątynia Artemidy, której kapitele i fragmenty trafiły do British Museum w Londynie, a sama świątynia uznana została za jeden z siedmiu cudów świata. Starożytny Efez był ośrodkiem kultu Kybeles – boginią płodności i urodzaju. Wiele z ocalałych tam ruin pochodzi z czasów rzymskich, a najciekawsze to Stadion w kształcie podkowy, Droga Arkadyjska, gimnazjon portowy, Biblioteka Celsusa, teatr i termy Scholastyki. Będąc w Efezie warto zobaczyć też świątynię Hardiana i starą agorę.
Izmir – jest to trzecia największa miejscowość Turcji ze znaczącym portem morskim i lotniczym. Miasto ma bardzo bogatą i burzliwą przeszłość, a jego początki sięgają czasów antycznych, kiedy nosiło nazwę Smyrna. Wcześniej istniała tu osada, której dogodne położenie w zatoce było powodem wielu walk. Miasto Smyrna założył Aleksander Wielki, który zlecił wybudowanie fortecy na górze Pagos. Od kiedy pojawili się tutaj Rzymianie Smyrna rozbudowywała się, o czym świadczą ślady po okazałych budowlach z tego okresu. Konkurencją w rozwoju miasta był pobliski Efez, którego port został zamulony i po odcięciu go od morza Smyrna stała się głównym portem regionu. Miejscowość stała się jednym z siedmiu kościołów Apokalipsy św. Jana – został tu spalony biskup Polikarp, który nie chciał się zrzec chrześcijaństwa. Dobry czasy skończyły się po najeździe Arabów, którzy splądrowali miasto i wielu atakach Turków i Mongołów. Za panowania greckiego, w 1922 r. w Smyrnie wybuchł wielki pożar, podczas którego zginęły tysiące ludzi i zostało zniszczone wiele budowli. Po tym wydarzeniu Grecy zostali przepędzeni, a ze zgliszczy powstał Izmir. Główne zabytki to górująca nad miastem forteca Kadifekale, której okolice stały się ulubionym miejscem zakochanych i spacerowiczów. Miasto i jego okolice można podziwiać wspinając się po schodach wiodących od głównej bramy, a przy dobrej widoczności łatwo dostrzec Manisę, góry na północnym wschodzie, czy leżącą po drugiej stronie zatoki miejscowość Karsiyaka. Niesamowite wrażenie robi tez stara Agora, do której wiodą wąskie uliczki oraz zakryty bazar Cirsi, który jest jednym z największych na wybrzeżu. W Izmirze znajduje się tez inne ciekawe targowisko – Kizlaragasi Han – gdzie jest wiele warsztatów rzemieślniczych i sklepików z wyrobami. Ciekawym miejscem jest Plac Konak z charakterystyczną wieżą zegarową, pomnikiem pierwszego Turka i bogato zdobiony meczet z XVIII w.
Priene – malowniczo położone miasteczko, które niegdyś pełniło funkcję portu, a obecnie jest odcięte od morza przez muł nanoszony przez rzekę. Warto zobaczyć tutejszy hellenistyczny teatr z ołtarzem w centralnej części, który służył do składania ofiar Dionizosowi. W jego pobliżu odnaleziono fundamenty bizantyjskiego kościoła. Najważniejszym zabytkiem jest jednak świątynia Ateny , która przez ponad 200 lat była uważana za ideał architektury jońskiej.
Sart (Sardes) – niegdyś była to niewielka osada nad jeziorem, która w czasach rzymskich rozrosła się i była jednym z głównych miast imperium. Najbardziej imponującym zabytkiem jest świątynia Artemidy, której ogromne rozmiary porównywane są z największymi świątyniami Efezu, Samos i Didyme. Nad miastem wznosi się wzgórze świątynne Bozdag, skąd rozciąga się przepiękny widok.