Jarandilla de La Vera – niezwykłe miasteczko położone na północy regionu na wzniesieniach La Vera obejmujących zachodnią część masywu Sierra de Gredos i dolinę rzeki Tietar. Miejscowość jest nie tylko doskonałą bazą wypadową na piesze wędrówki po okolicach, ale także dysponuje przyzwoitym zapleczem turystycznym oraz zabytkami w postaci XV-wiecznego Castillo de los Condes de Oropesa, w którym gościł między innymi cesarz Karol V. Oprócz zamku można zwiedzić dwa ciekawe kościoły i rzymski most lub wybrać się na grudniowe obchody religijne przeobrażające się w kilkudniową fiestę z ogniskami, śpiewami i zabawą do rana przy karafkach z regionalnym winem „pitarra”.
Monasterio de Yuste – piękny klasztor hieronimitów ukończony w XVI w., którego znamienitym gościem był cesarz Karol V. Turystów przyciąga zadziwiające otoczenie klasztoru usytuowanego nad niewielkim jeziorkiem oraz bryła budynku z gotyckim dziedzińcem. Ciekawy jest także pałac królewski z zabytkowymi przedmiotami codziennego użytku i wystrojem obrazującym okres pobytu władcy Hiszpanii.
Plasencia – zabytkowe miasto z podobną historią, jak większość osad w regionie. Po plemionach celtyckich i rządach Rzymian nastało panowanie Arabów, którzy wybudowali warowną twierdzę. Plasencię można zwiedzić na dwa sposoby albo na własnych nogach, bardziej szczegółowo, albo pobieżnie turystyczną kolejką. Turyści najczęściej zaczynają zwiedzanie od gwarnego serca miasta, jakim jest Plaza Mayor z ciekawym ratuszem znanym z drewnianej postaci w renesansowym stroju zwanej Abuelo, która wybija godziny na dzwonie wieży ratuszowej, skupiając jednocześnie ciekawskich podróżników. Plasencja ma interesującą katedrę złożoną w dwóch podobnych budowli z gotyckimi i romańskimi elementami oraz wyjątkowymi kolekcjami o tematyce religijnej. W obrębie starówki można spędzić sporo czasu spacerując pomiędzy licznymi kościołami, arystokratycznymi rezydencjami i bielonymi wapnem domkami. Bogatą kolekcję regionalnych strojów, wyrobów rzemieślniczych i tkanin można zobaczyć w Museo Etnografico y Textil. Interesujące są również najpiękniejsze pałace w mieście: Palacio del Marques de Mirabel z XV w. oraz Palacio de Monroy. Po zwiedzeniu starówki niezapomnianych wrażeń dostarcza spacer wzdłuż imponujących murów obronnych z bramami i basztami, a także wizyta w parku San Anton z XVI-wiecznym akweduktem godnym fotograficznego upamiętnienia.
Parque Natural de Monfrague – bajkowe miejsce otaczające rzekę Tag przepływającą na południu Plasencji. Park robi wrażenie na turystach poszukujących skalistych wzgórz porośniętych dzikimi oliwkami i korkowymi dębami. W rezerwacie żyją unikalne gatunki zwierząt, zachwyca różnorodność dzikich rzek, lasów, zarośli i łąk. Turyści odwiedzający malowniczy zakątek mają przygotowane specjalne trasy spacerowe i szlaki rowerowe wychodzące z miejscowości Villreal de San Carlos. Najwspanialsze widoki można podziwiać z górujących nad okolicą ruin zamku wybudowanego w XII w. przez Arabów.
Coria – zabytkowe miasto, po którym wieczorny spacer staje się samą przyjemnością za sprawą dobrze zachowanych murów miejskich malowniczo komponujących się z zachodzącym słońcem. W obrębie starówki na turystów czeka wiele interesujących budowli, wśród nich dwie rzymskie bramy, wspaniała katedra pochodząca z XV-XVI w., klasztor Convento de la Madre de Dios z imponującym dziedzińcem otoczonym arkadowymi krużgankami oraz potężny Castillo de los Duques de Alba z charakterystyczną wieżą.
Caceres – wizyta w niezwykłym mieście wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO przenosi turystów w świat średniowiecza i renesansu. W okolicy miasta znajduje się grota Maltravieso, w której odkryto malowidła naskalne sprzed 25 tys. lat – jej replikę można podziwiać w Centro de Interpretacion. W przeszłości osadę zwaną Norba Caeserina zamieszkiwali Rzymianie, którzy pozostawili po sobie między innymi interesującą bramę Arco del Cristo. Na ich miejsce przywędrowali Arabowie rozbudowujący wiele z tych obiektów i stawiający nowe budynki. Miastu patronuje św. Jerzy z racji tego, że Caceres przyłączono do królestwa Leon w dniu patrona, czyli 23 kwietnia 1229 r. Przed zabytkowymi murami rozpościera się długi Plaza Mayor z przyciągającą uwagę niezwykłą wieżą Torre del Bujaco ozdobioną posągiem Ceres. Główną bramą do miasta jest Łuk Gwiazdy – Arco de la Estrelle – otwierający przed turystami świat wąskich uliczek, zacisznych placyków, kamiennych budowli ozdobionych herbami rodowymi, a także sklepików z pamiątkami i restauracji serwującymi wyśmienitą kuchnię. Najważniejszym placem na starym mieście jest Plaza de Santa Maria z katedrą pod tym samym wezwaniem odznaczającą się wspaniałymi portalami gotyckimi i renesansową wieżą. Ponure i tajemnicze wnętrza świątyni skrywają nagrobki najznamienitszych rodów Caceres, natomiast zachwyca ołtarz główny wykonany z cedru. Interesujące są również sąsiadujące ze świątynią kościoły i ozdobne pałace, których nie sposób wszystkich zwiedzić w ciągu jednego dnia, niemniej warto podążyć na Plaza de San Mateo z XVI-wiecznym kościołem San Mateo odznaczającym się ciekawym portalem głównym. Stąd już niedaleko do Museo de Caceres z chronologicznymi ekspozycjami prezentującymi historię wielu okresów. Atrakcją muzeum jest wybudowany przez Arabów podziemny zbiornik wodny z odbijającymi się w wodzie kilkunastoma łukami podkowiastymi. Warto pokusić się o spacer wzdłuż murów miejskich z imponującymi wieżami, z których każda ma swoją historię i pochodzi z innego okresu. Wielu turystów przyjeżdża do miasta ze względu na znakomitą ofertę kulturalną, liczne festiwale oraz lokalny folklor, który najlepiej podglądać w trakcie okolicznych świąt i procesji. Przy Plaza Mayor koncentruje się życie nocne i właśnie tam powinni udać się wieczorową porą miłośnicy dobrej zabawy.
Alcantara – niewielkie miasteczko położone przy granicy z Portugalią z malowniczym mostem Puente Romano ukończonym w 105 r. n.e. Most ma blisko 200 m długości, wybudowano go bez używania zaprawy murarskiej i wspiera się na wysokich łukach ponad rzeką Tajo. Nazwa samego miasta pochodząca z arabskiego oznacza właśnie „most”, a można w nim zwiedzić między innymi ciekawy klasztor San Benito, będący okazałą, renesansową budowlą z herbami pierwszych królów dynastii Habsburgów, kościół Nuestra Senora de Almocovar z zabytkowymi malowidłami znanego w Hiszpanii artysty Luisa Moralesa i kościół San Pedro de Alcantara. Najwięcej turystów pojawia się na ulicach miasta charakteryzujących się wybielonymi domkami w trakcie trwania Festiwalu Teatru Klasycznego.
Trujillo – jedno z najciekawszych miast Estremadury, w którym można zobaczyć rezydencje zdobione herbami konkwistadorów, warowne mury i wszechobecne bocianie gniazda przyciągające uwagę najmłodszych turystów. Właśnie z Trujillo na swoje wyprawy wyruszali najbardziej znani w Hiszpanii konkwistadorzy poszukujący w Nowym Świecie przygód i złota. Osada założona przez Rzymian gościła w późniejszych wiekach Swewów, Wizygotów i Maurów, a przez chrześcijan została podbita w 1232 r. Na głównym placu miasta Plaza Mayor można sfotografować konny pomnik Francisco Pizara – najsławniejszego konkwistadora, zdobywcy Peru. Właśnie w tym miejscu najwięcej turystów zasiada w kawiarnianych ogródkach zajadając estremadurskie szynki i podziwiając Palacio de la Conquista z dwunastoma posągami symbolizującymi kolejne miesiące. W kościele San Martin z XVI w. można pokłonić się szczątkom Francisco de Orellana – pierwszego białego człowieka, który żeglował Amazonką. Wiele budowli na starówce nosi architektoniczne znamiona podboju Nowego Świata, a w licznych kościołach spoczywają szczątki całych rodów konkwistadorskich. Interesującą budowlą jest Torre de Alfiler oraz XV-wieczna brama Arco de Santiago. Oprócz ciekawych kościołów i rezydencji można zwiedzić zamek wybudowany przez Maurów, którego okolica idealnie nadaje się do podziwiania panoramy miasta. Godne zobaczenia jest Museo de la Coria z ciekawą kolekcją znalezisk archeologicznych, a także wykuta w skale dawna publiczna łaźnia rzymska i arabski zbiornik na wodę zwany „alberca”.
Guadalupe – kolejne ciekawe miasto wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO dzięki Królewskiemu Klasztorowi Matki Bożej z Guadalupe. Według legend wizerunek Czarnej Madonny wyrzeźbił św. Łukasz, a figurkę ukrytą przed Arabami w nieznanym miejscu na kilkaset lat w XIV wieku odnalazł przypadkowo w jednej z rozpadlin skalnych młody pasterz. W miejscu tym od razu wzniesiono kaplicę, do której zaczęli przybywać pielgrzymi z różnych zakątków Europy i całego świata. Wyczuwający magię miejsca król Alfons XI w podziękowaniu Matce Bożej za zwycięstwo nad Maurami kazał w 1340 r. wznieść klasztor obdarowany licznymi bogactwami. Kult Czarnej Madonny rozsławiał na świecie Krzysztof Kolumb, a pieczę nad klasztorem sprawowali przez lata hieronimici i franciszkanie. Klasztor przypomina swoją sylwetką pałace z filmów Disneya, zachwycający jest dziedziniec z dwoma kondygnacjami krużganków, a także fasada okolona dwoma masywnymi wieżami. W klasztornych pomieszczeniach znajduje się pasjonujące muzeum z prawdziwymi skarbami sztuki sakralnej oraz zaskakujące pomieszczenie Camarin de la Virgen udekorowane rzeźbami biblijnych niewiast. W bazylice, która zastąpiła pierwotną kapliczkę można podziwiać olśniewającą figurę Matki Bożej obwieszoną klejnotami i ubraną w bogate szaty. Wykonana z czarnego drzewa postać jest jednym z nielicznych, znanych wizerunków Czarnej Madonny, który wprawia w zadumę i zachwyca. Imponujący jest także ołtarz główny, pozostała część sanktuarium, a także ciekawe miasteczko z wąskimi uliczkami i domkami skrywającymi się wśród kwiatów i typowej, hiszpańskiej zabudowy.
Carmona – miasto położone niedaleko Sewilli, gdzie zachowało się wiele cennych zabytków z czasów rzymskich: brama Puerta de Sevilla oraz de Cordoba – będące niegdyś częścią fortyfikacji i liczne grobowce stanowiące starożytną nekropolię. Zauważalna jest również doba renesansu, która zbiegła się z odzyskaniem ziem przez katolików. Powstało wtedy wiele cennych dzieł jak: kościół św. Piotra zbudowany w miejscu meczetu z dzwonnicą na wzór Giraldy z Sewilli oraz Pałac Piotra I Okrutnego – Alcazar króla Kastylii.
Tresc opisow dostarczana przez merlinx. Kordoba – jedno z najważniejszych miast Hiszpanii, którego historia sięga III w. p.n.e. Kiedy wiek później niewielka osada dostała się pod panowanie rzymskie zaczęła się rozwijać jako miasto han-dlowe i ośrodek kulturowy. Przyszli tutaj na świat wielcy rzymscy poeci i filozofowie, m.in. Seneka Starszy i Młodszy oraz Lukan. Po burzliwych czasach przechodzenia z rąk do rąk stała się stolicą niezależnego emiratu arabskiego, a kiedy w X w. ogłoszono mauretańską Hiszpanię Al-Adaluz nie-zależnym kalifatem Kordoba stała się największym miastem regionu Morza Śródziemnego i ważnym ośrodkiem naukowym Europy. Znajdowało się tu wtedy ok. 300 meczetów, 300 łaźni publicznych, 80 szkół i ponad 20 bibliotek. Okresie tym panowało również pokojowe współistnienie chrze-ścijaństwa, judaizmu i islamu. W XIII w. tereny te zostały jednak zajęte przez wojska chrześcijań-skie pod wodzą Ferdynanda III Kastylijskiego i od tego czasu zaczęły się prześladowania wyzna-niowe. Do najważniejszych zabytków miasta należą: Mezquita czyli katedra powstała z dawnego meczetu, będącego do dziś jednym z najwspanialszych dzieł islamu oraz Alcazar z pięknymi ogro-dami i łaźniami. Warto zobaczyć również liczne pałace z XV i XVI w., średniowieczną synagogę, kościół Iglesia del Carmen z retabulum i malowidłami poświęconymi prorokowi Eliaszowi oraz wiele innych. Ok. 8 km od Kordoby mieści się Medina Azahara – pozostałości ogromnego pałacu Omajjadów z X w., do którego budowy władca Abd-ar-Rahman III kazał sprowadzić 4300 kolumn, a 140 z nich pochodzi z Konstantynopola.
Sewilla – stolica Andaluzji i flamenco, która jest czwartym największym miastem Hiszpanii. Od II w. p.n.e. przechodziła z rąk do rąk i do XI w. pozostawała w cieniu Kordoby. Stała się wtedy stolicą i rezydencja możnych rodów arabskich, a po zajęciu przez chrześcijan powołano tu pierwszy Trybunał Inkwizycji. Miasto zaczęło się bardzo bogacić po odkryciu Nowego Świata, kiedy powstał tu śródlądowy port przeładunkowy na rzece Gwadalkiwir. Koniec XVII w. przyniósł ze sobą epidemię dżumy i zamulenie koryta rzeki, przez co status miasta znacznie osłabł na rzecz położonego na wybrzeżu Kadyksu. Do najważniejszych zabytków miasta należy potężny Alcazar – pałac z XI w. przebudowany w stylu mudejar, gdzie podejmowano decyzje o wyprawie Magellana, a Krzysztof Kolumb został przyjęty przez Izabelę Kastylijską i Ferdynanda Aragońskiego po powrocie z Ameryki. Warto też zobaczyć renesansowy ratusz, katedrę Najświętszej Marii Panny w Sewilli (największy gotycki kościół na świecie), arenę korridy z muzeum i kolekcją strojów torreadorów, Główne Archiwum Indii wpisane na Listę UNESCO, które posiada okazałą dokumentację o zamorskich posiadłościach hiszpańskich oraz przepiękny Plac Hiszpański powstały na początku ubiegłego stulecia.
Madryt – stolica i największe hiszpańskie miasto położone w sercu Półwyspu Iberyjskiego na rozległym płaskowyżu, które jest dziś jednym z najbardziej kosmopolitycznych miast Europy. Mimo niedługiej historii posiada swój unikalny charakter i niepowtarzalną atmosferę, która przyciąga turystów z całego świata. Do połowy XVI w. była to jedynie osada znajdująca się niedaleko ówczesnej stolicy i siedziby arcybiskupa – Toledo. Wszystko zmieniło się za sprawą kaprysu króla Filipa II, który zdecydował o przeniesieniu władzy królewskiej i kościelnej do Madrytu. Śmiały czyn wywołał wiele kontrowersji, jednak wkrótce powstało nowe miasto pełne pięknych kamienic, pałacyków i kościołów. Kiedy w XVIII w. władzę przejęli Burbonowie nie spodobał im się obraz miasta i okolic – pośpieszne wycinanie lasów spowodowało wzmożoną erozję i susze, w stolicy było brudno, a na ulicach panowała przestępczość. Postanowili oni, wbrew wszelkim buntom zaprowadzić porządek i przekształcić stolicę i dzieło sztuki. Kolejnym rozdziałem w historii i architekturze miasta jest początek XX w., kiedy Madryt bardzo się bogacił. Powstało wtedy wiele wzniosłych budynków, szerokich bulwarów spacerowych, parków i fontann. Miejscem skupiającym życie społeczne jest Plaza Mayor – plac położony pośród wąskich uliczek, który otoczony jest czerwoną fasadą kamienic z XVI i majestatycznym Casa de Panaderia z dwiema strzelistymi wieżami. Mimo że niegdyś płonęły tu stosy, organizowano walki byków, a czasem odbywały się koronacje, dziś jest to spokojne centrum tzw. Starego Madrytu lub Madrytu Habsburgów, gdzie pod arkadami kamienic znajduje się wiele małych sklepików, tawern i kawiarni, można odpocząć i posłuchać ulicznych grajków. Wąskie uliczki i pewna surowość w architekturze są widoczne dookoła głównego placu, jednak mają one swój unikalny charakter i zachwycają niejednego. Nieopodal znaleźć można wiele odrestaurowanych kamienic z XVI w., a najstarsze mają zaledwie dwie kondygnacje i czerwone dachy z okienkami na poddaszu. W tej części miasta jest pełno tawern ze smacznym jedzeniem, barów tapas, kawiarni oraz sklepików z pamiątkami. Innym ważnym placem miasta jest półkolisty Plaza Puerta del Sol (Brama Słońca), który był wielokrotnie tłem ważnych wydarzeń społecznych. Odchodzi od niego 10 ulic, a pod nim mieści się najbardziej ruchliwa stacja madryckiego metra – Sol. Przy wyjściu z placu na ulicę Calle Arenal stoi niewielki posąg niedźwiedzia wspartego o drzewko poziomkowe, który stał się symbolem miasta. Kierując się najszerszą ulicą – Calle Alcala zobaczymy wiele teatrów, banków i charakterystyczny, narożny budynek Metropolis. Dalej za nim znajduje się wielki plac Plaza Cebeles będący jednym z największych węzłów komunikacyjnych miasta i zarazem jednym z kilku podobnych położonych wzdłuż platanowej, szerokiej alei Paseo del Prado. Plac otoczony jest przez wielki gmach Banco de Espana, Palacio del Buenavista z niewielkim ogrodem i majestatyczny, biały gmach Palacio de Comunicaciones, w którym od ponad 100 lat mieści się Poczta. Pośrodku placu znajduje przepiękna fontanna z posągiem pogańskiej bogini Cebeles zasiadającej w rydwanie, który ciągną dwa lwy. Paseo del Prado dzieli Madryt na część Habsburgów (na zachodzie) i Burbonów – powstałą w XVIII w. Sama aleja zachwyca zarówno pojawiającymi się co pewien odcinek posągami, fontannami i majestatycznymi pałacami. Znajdują się tu trzy najważniejsze hiszpańskie muzea będące często celem wycieczek do Madrytu – Prado, Thyssen-Bornemisza i Reina Sofia. Są one ciągle rozbudowywane, by udostępnić jak najwięcej zbiorów zwiedzającym, a w wybrane dni organizują darmowe wstępy np. dla obywateli Unii Europejskiej lub studentów – nie tylko hiszpańskich. Na wschód od Paseo znajduje się Ogród Botaniczny, a dalej jeden z największych europejskich parków – Retiro. Niegdyś był on ogrodzony i poruszać mogła się po nim tylko szlachta, a dziś przychodzą tu wszyscy chcący na chwilę odpocząć od zgiełku miasta. Znajduje się tu przepiękna, barokowa kolumnada z pomnikiem Alfonsa XII, która stanowi wspaniałe tło stawu, po którym w lecie pływają łódki z zakochanymi parami. Dalej na południe między drzewami można odkryć orientalny Pałac Velazqueza i niesamowity Pałac Kryształowy zbudowany z metalu i szkła tworzącego niezwykłą grę z rozproszonym światłem. Na zachód od Starego Madrytu, na skraju wzniesienia znajduje się jeden z najokazalszych zabytków stolicy Hiszpanii – Palacio Real. Okazały pałac powstał w XVIII w. w modnym wówczas stylu francuskim i początkowo połączony był z wcześniejszym gmachem Alcazaru Habsburgów – spłonął on jednak w wigilię Bożego Narodzenia w 1734 r. w tajemniczych okolicznościach, a odnowiona fasada była przedłużeniem pałacu Burbonów. Nowoczesna część miasta to imponujące gmachy banków, licznych teatrów, kin, domów handlowych a wzdłuż 10-pasmowej alei Paseo de la Castellana ciągnie się dzielnica luksusowych domów i galerii sztuki współczesnej. Znaleźć można tu też wiele ciekawych muzeów jak: Narodowe Muzeum Archeologiczne, M. Lazaro Galdiano, Sorella i Nauk Przyrodniczych. Przy alei znajduje się też tzw. „druga świątynia Madrytu” - stadion piłkarski Santiago Bernabeu należący do drużyny Real Madrid. Mieści się z w nim duże muzeum poświęcone historii piłki nożnej i czołowej hiszpańskiej drużyny, a sama arena mieści 72 tys. widzów. Na końcu alei mieści się Plaza Castilia, na którym górują dwa pochylone, bliźniacze wieżowce zbudowane ze szkła, metalu i granitu – Torres Puerta de Europa, nazywane też Torres Kio.
Wycieczki do Portugalii:
Evora – jedno z najpiękniejszych miast Portugalii wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W lecie ulice miasta wypełniają się turystami zmierzającymi do zabytkowym centrum, by podziwiać liczne świątynie pozostawione przez rzymską i mauretańską okupację. Gęsta siatka ulic klucząca między wybielonymi domami robi wrażenie, tym bardziej że wiele obiektów poroz-rzucanych po całym mieście charakteryzuje się zdobiącym Portugalię architektonicznym, późnogo-tyckim stylem manuelińskim opierającym się na motywach zaczerpniętych między innymi z morskiej flory i fauny połączonej z elementami orientalnymi. Z mauretańskiej niewoli miasto wyzwolił chrześcijański rycerz Geraldo Sem-Pavor zwany Nieustraszonym i to od placu nazwanego jego imieniem warto rozpocząć zwiedzanie centrum. Do Evory od wieków przyjeżdżali naukowcy, humaniści i sławni artyści, w ich ślady poszli turyści, którzy chcą zobaczyć, jak wygląda najstarsza w Portugalii świątynia z II w. n.e. zwana Templo Romano. Z uroczego miejsca roztacza się niebywały widok na okolicę, warto także przy okazji wędrówki zajrzeć do rzymskich term, w których zacho-wał się okrągły basen. Prywatną kolekcję dzieł sztuki książąt Cadaval można obejrzeć w niewielkim muzeum przy kościele Sao Joao Evangelista. Koniecznie trzeba zobaczyć katedrę Se, która imponuje romańskimi wieżami obronnymi i gotyckimi łukami. Życie towarzyskie toczy się w okolicach starego uniwersytetu Antiga Universidade, warto więc przy okazji podziwiania architektury przekonać się jak wolny czas spędzają mieszkańcy miasta. Turyści o mocnych nerwach powinni zobaczyć nietypowe miejsce, jakim jest kościół Igreja de Sao Franciso z Kaplicą Kości zwaną Capela dos Assos. Makabryczne pomieszczenie zbudowane jest bowiem z kości i czaszek kilku tysięcy mnichów, a co najmniej dziwnie można poczuć się za sprawą klątwy, która została rzucona przez umierającą kobietę na swojego mężczyznę i dziecko. Według legendy ich tkanki po śmierci nigdy nie odłączą się od kości, a na ich szkieletach umieszczonych na końcu mrocznej sali można dostrzec fragmenty skóry. Po tak emocjonującej wizycie najlepiej odetchnąć przy dobrej kawie na placu Mercado Municipal otoczonym kawiarenkami. Na weekendy w tym miejscu odbywa się targ, więc przy okazji można rozglądnąć się za jakąś lokalną pamiątką. W mieście jest także duży wybór restauracji na każdą kieszeń, a wieczorami najlepiej wybrać się do któregoś z pubu by wsłuchać się w rozmarzone dźwięki muzyki „fado”. Miasto dysponuje doskonałą bazą hotelową, natomiast w poszukiwaniu ochłody w upalne dni najlepiej wybrać się na kilka okolicznych basenów z doskonałą infrastrukturą sportową.
Estremoz – marmurowe miasto z ciekawym zamkiem, w którym żywota miała dokonać królowa Izabela Aragońska znana z dobroduszności i niesienia pomocy najbiedniejszym. Na turystach naj-większe wrażenie robi XIII-wieczna wieża obronna (warto się na nią wspiąć dla zachwycających widoków) oraz wspaniałe „azulejos” – ozdobne płytki obrazujące sceny z życia codziennego kró-lowej. W niewielkim muzeum można poznać historię całego regionu oraz podziwiać piękne wyroby ceramiczne, używane przed laty na cygańskich weselach. Miłośnicy doskonałych win powinni przy okazji zaglądnąć do pobliskiej Borby znanej z produkcji wyśmienitego trunku o tej właśnie nazwie.
Beja – ważne historycznie miasto założone przez Juliusza Cezara w 48 r. p.n.e. dla upamiętnienia pokoju zawartego z Luzytańczykami. Jest to jedna z większych miejscowości na południu regionu Alentejo, w której turyści mogą znaleźć skupisko kościołów, piękny klasztor z mnóstwem manue-lińskich zdobień i ciekawym muzeum oraz XIII-wieczny zamek pod którego murami raz w tygodniu organizuje się interesujące targowisko.
Coimbra – cudowne miasto, które przez ponad wiek było stolicą Portugalii, a obecnie jest trzecim co do wielkości miastem w kraju. Coimbra zachwyca swoim położeniem wśród przepięknych krajobrazów i oplatającej ją rzeki Mondego. Korzenie ośrodka sięgają czasów rzymskich, kiedy miastem targały liczne niepokoje, w późniejszym okresie miasto wpadło w ręce Arabów i przez trzy stulecia znajdowało się pod wpływami islamu. Rozkwit pięknego miasta to XII wiek – właśnie wtedy rozpoczęły się prace nad wzniesieniem najważniejszej budowli, jaką jest opactwo Santa Cruz. Na przestrzeni wieków Coimbra dzieliła się na kilka dzielnic, w których panowali Żydzi, Maurowie z jednej strony, a z drugiej arystokracja i duchowieństwo. Dzięki ważnemu uniwersytetowi i życiu studenckiemu miasto zawsze jest gwarne, na ulicach można spotkać wielu turystów przesiadujących w głośnych barach, kawiarniach i spacerujących po wystawnych galeriach. Szczególnie podczas licznych świąt i studenckich imprez można usłyszeć prawdziwe fado z Coimbry – piękne, wyrafinowane, nastrojowe pieśni. Turystów przyciąga do miasta niezwykła atmosfera, którą można poznać w trakcie spacerów po tajemniczych uliczkach wokół niezwykłej, przypominającej fortecę katedry Se Velha, zwiedzając perły architektoniczne jakimi są budynki Starego Uniwersytetu i kościół Świętego Krzyża. W krętych alejkach poukrywane są liczne sklepiki z pamiątkami, małe podwórka z ukwieconymi balkonami, mroczne zaułki i małe kawiarenki zachęcające aromatem świeżo zaparzonej kawy. Od miejskiego gwaru najlepiej odpocząć w ogrodach botanicznych Jardim Botanico dających wiele cienia i upragnionego chłodu. Spacer nie powinien ominąć mostu św. Klary i dwóch klasztorów, starego i nowego, pod wezwaniem tej samej patronki. Małe dzieci warto zaprowadzić do Portugal dos Pequenitos – tematycznego parku z miniaturami wielu znanych portugalskich budowli. Koniecznie trzeba przejść się po tętniącej życiem handlowej dzielnicy Baixa, by oddać się rytmowi zakupów, a następnie udać do ważnego historycznie opactwa Mosteiro de Santa Cruz z wieloma ciekawymi zabytkami sztuki sakralnej. Miasto ma również swoje życie nocne, więc po zmroku najlepiej wybrać się w okolice Praca da Republica, gdzie mieści się najwięcej barów i lokali nocnych. Coimbrę równie dobrze zwiedza się z poziomu rzeki dzięki kajakom, które można wypożyczyć w miejscowym klubie wioślarskim.
Lizbona – należy stolic zadziwiających swoim niepowtarzalnym klimatem, położeniem oraz historią, której echa rozbrzmiewają wśród wspaniałych zabytków. W mieście nie brakuje również wspaniałych punktów widokowych, krętych uliczek skrywających przytulne kafejki, finezyjnej architektury i przyjaznych mieszkańców dla których Lizbona jest stolicą, portem i całym życiem. Osada prosperowała dobrze do czasów, gdy stała się stolicą prowincji imperium rzymskiego i przeszła w kolejnych wiekach w ręce Wizygotów i Arabów. W wieku VII z Afryki przybyli Maurowie, którzy na jakiś czas zawładnęli portugalskim wybrzeżem, a miasto dalej rozwijało się za sprawą kontaktów handlowych z najodleglejszymi zakątkami świata. Przełomowym momentem dla historii Lizbony był rok 1147, kiedy tereny te podbił znany z wypraw krzyżowych Alfons I Zdobywca zostając jednocześnie pierwszym królem Portugalii. Z jego inicjatywy na miejscu meczetu wybudowano katedrę, do której trafiły relikwie patrona miasta św. Wincentego. W Lizbonie powstały pierwsze uniwersytety, stolica zyskiwała dzięki odkryciom geograficznym, w których Portugalczycy odegrali pierwszorzędną rolę. Centrum Lizbony usytuowane jest w najbardziej ruchliwej dzielnicy Baixa zwanej Dolnym Miastem, pełniącej jednocześnie funkcje handlowe i finansowe stolicy. Najlepiej zacząć zwiedzanie od Praca do Comercio – wielkiego placu otoczonego klasycystyczną zabudową, w której centrum dominuje monumentalny konny pomnik króla Józefa I. Z tego miejsca już niedaleko do łuku tryumfalnego dekorowanego postaciami historycznymi – Arco da Rua Augusta, do którego prowadzi ulica o tej samej nazwie. Można na niej spotkać wielu muzykantów i artystów wypełniających miejską przestrzeń, a także zniknąć na chwilę we wnętrzu sympatycznej kawiarenki. Tłumy turystów spacerują wśród ulic z nazwami poszczególnych zawodów i rzemiosł. Nad ulicami dzielnicy góruje katedra Se wzniesiona w 1150 r. wybudowana na upamiętnienie odbicia miasta z rąk Maurów. Ciekawie prezentuje się również budynek Casa dos Bicos, w którym często organizowane są imprezy kulturalne. Dla ciekawych zdjęć warto przespacerować się w okolicę fontanny Chafariz de el Rei, która przed wiekami była głównym źródłem zaopatrzenia Lizbony w wodę. U podnóża malowniczego zamku zaczyna się dzielnica Alfama będąca jednocześnie najstarszą częścią miasta, chociaż niewiele budynków przetrwało trzęsienie ziemi z 1755 r. Wielu turystów świadomie gubi się w plątaninie wąskich uliczek i krętych, miejscami stromych schodów wijących się wokół wzgórza lub wyszukuje klimatycznych restauracyjek z dźwiękami „fado. Warto zajrzeć do noszącego znamiona historii kościoła Sao Vivente de Fora, którego cechą charakterystyczną jest krużganek ozdobiony „azulejos” – znanymi w Portugalii cienkimi płytkami ceramicznymi przedstawiającymi wielokolorowe i różnorodne kompozycje. Dla miłośników sztuki, historii i architektury dzielnica oferuje jeszcze kilka ciekawych muzeów i kościołów, wielu turystów korzysta również z kolejki Elevador da Bica, by dostać się do Bairro Alto – Górnego Miasta – gdzie znajdują się najbardziej interesujące kościoły w mieście oraz można zetknąć się z bogatym życiem nocnym na gwarnych uliczkach pełnych barów i klubów „fado”. Kolejna dzielnica przypominająca o potędze morskiej Portugalii to Belem, której nazwa oznacza „Betlejem”, a kojarzy się przede wszystkim z wielkim podróżnikiem i odkrywcą Vasco da Gama, który właśnie z tego miejsca wyruszał na swoje orientalne wyprawy żegnany i witany przez króla Manuela zwanego Szczęśliwym. Dla uczczenia podróżnika wybudowano niezwykły Mosteiro dos Jeronimos – Klasztor Hieronimów, który stał się niepodważalnym osiągnięciem architektury stylu manuelińskiego i symbolem miasta wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Turystów zachwyca kościelny portal z szeregiem rzeźb znanych osobistości oraz niezwykła, zapierająca dech w piersiach nawa główna z ujmującymi detalami. Chwilę zadumy można przeżyć przy grobie Vasco da Gama, a historię sławnych odkryć zgłębić w Museu da Marinha mieszczącym się w skrzydle klasztoru. Na uwagę turystów zwiedzających Lizbonę z pewnością zasługuje znane na całym świecie portugalskie centrum kultury Fundacao Calouste Gulbenkian między innymi ze zbiorami obejmującymi najważniejsze etapy rozwoju wschodniej i zachodniej sztuki. W miejscu tym znajduje się również wiele sal koncertowych, galerii i muzeów, w których można przepaść na wiele godzin. Ciekawym miejscem jest także arena walk byków Praca de Tours, niezwykły ogród zoologiczny i park rozrywkowy Animax, gwarantujący rodzinom z dziećmi wiele ciekawych atrakcji. Ważnym punktem turystycznym jest Park Narodów – były teren Expo 98' z ogrodami wodnymi, kolejką górską i znanym na całym świecie, największym w Europie oceanarium pełnym różnych gatunków stworzeń morskich i nie tylko. Zwieńczeniem zwiedzania Lizbony powinien być wjazd na największą konstrukcję w mieście – Torre Vasco da Gama, z której widoki na stałe utrwalą turystyczną pamięć. Obowiązkowym punktem wyprawy do Lizbony powinna być także przejażdżka jej symbolem, jakim jest żółty wagon zabytkowego tramwaju linii nr 28 oraz wizyta na Estadio da Luz – stadionie narodowym i arenie piłkarskich zmagań lizbońskiego klubu Benfica. W Lizbonie znajduje się jeszcze mnóstwo atrakcji, na których zwiedzenie potrzeba wiele godzin, niemniej przed wycieczką warto zaopatrzyć się w dobry przewodnik i wygodne buty, by wywieźć z tego niezwykłego miasta jak najwięcej niezapomnianych wspomnień.